De reis, niet de bestemming
Gouwenaar Leo Wolff is bezig met zijn filosofietstocht van Gouda naar Sevilla en weer terug. Leo is fietser, schrijver en columnist. Over zijn fietstocht naar Sevilla (en terug) schrijft hij regelmatig columns en verhalen. Daarnaast maakt hij tijdens zijn reis een dagelijkse podcast. ZoGouds.nl volgt Leo de komende maanden op de voet (nou ja, op de fiets dus eigenlijk) aan de hand van zijn columns. En zo kun je meefietsen zonder te hoeven trappen. Lees vandaag zijn column met een verrassend wending...
In een eerdere column schreef ik er al over. Ik hoop dat ik een reiziger kan worden voor wie het gaat om de reis, niet de bestemming. En dat lukt, ook al is het gedwongen door de omstandigheden.
Waar waren we gebleven? Oh ja, de klim naar Col de Mezilhac. Voor wie mijn reis niet volgt via Facebook, even een korte samenvatting.
De klim van zo’12 kilometer viel mee en tegen. Mee, omdat het lang niet zo steil was als ik had gevreesd. Tegen omdat het wel een heel lang stuk klimmen was. Maar het is gelukt en de afdaling was een grote beloning.
Ik fiets in de omgeving van toeristische trekpleisters als de Gorges d’Ardèches en Vallon-Pont d’Arc en trek zo via Ruoms en Voguë verder de Ardèche in en later de Cevennes.
Het is prachtig, ik fiets in het voorjaar maar het is al zomer. Deze medaille heeft ook zijn keerzijde. De meeste rivieren die ik passeer, staan nagenoeg droog. In de grotere rivieren staat hooguit een halve meter water. Dat is niet best. Alleen de plekken waar door stuwdammen nog wat meer water is, kan je nog met de kano het water op. Dat voorspelt niet veel goeds voor de zomer als een grote stroom toeristen hier naartoe trekt. Als je ook van plan bent om deze zomer naar de Ardèche te gaan, dan kun je misschien beter je fiets meenemen dan je kano. Ik ben geen deskundige, maar ik twijfel er eigenlijk niet aan dat je ook hier de gevolgen van de klimaatverandering ziet en voelt.
De mooiste dag deze week is de rit vanaf de Gorges de l’Herault naar zee. Ik fiets een dikke 100 kilometer en heb de meest afwisselende dag tot nu toe. Eerst omhoog en dan de kloof in, nu prachtig en stil. In de zomer stikt het hier van ander verkeer. Aan het eind opent het landschap zich en rij ik langzaam de Languedoc in met zijn wijngaarden en het licht golvend landschap. Om uiteindelijk te eindigen aan de Middellandse Zee in de buurt van Agde.
Hier neem ik een rustdag om te na te denken over het vervolg. Mijn plan was om naar Sevilla te gaan maar dat doel laat ik los. Het is in Zuid-Spanje nu al een dikke 40 graden en dat is absoluut niet fijn fietsen. Het duurt nog een dikke vier weken voor mij om daar te komen En het zal eerder warmer dan koeler worden. Dat is voor mij niet verantwoord. Ik hou van een uitdaging maar dit gaat hem niet worden.
En die beslissing voelt heel goed. Het betekent namelijk ook dat ik mijn beschreven routes achter me moet laten en echt moet gaan reizen. Dat was het doel van dit avontuur. Ik neem wel de beslissing om in ieder geval naar Barcelona te gaan en vandaar het nog helemaal open te laten. Afscheid nemen van de geplande route voelt, hoe gek het ook klinkt, als een bevrijding.
Het echte avontuur gaat nu pas beginnen.
Over Leo Wolff
Leo is fietser, schrijver en columnist. Over zijn fietstocht naar Sevilla (en terug) schrijft hij regelmatig columns en verhalen. Daarnaast maakt hij tijdens zijn reis een dagelijkse podcast.
De podcast kun je beluisteren op anchor.fm/de-filosofietser, Spotify en podcast.google.
Zijn verhalen vind je op leowolff.nl/ikfietsdusikben en op Facebook