Fietsen in tropische hitte
Door Leo Wolff •
ZoGouds.nl •
zondag 19 juni 2022 om 10:00
Gouwenaar Leo Wolff is bezig met zijn filosofietstocht van Gouda naar Barcelona en weer terug. Leo is fietser, schrijver en columnist. Over zijn fietstocht naar Barcelona (en terug) schrijft hij regelmatig columns en verhalen. Daarnaast maakt hij tijdens zijn reis een dagelijkse podcast. ZoGouds.nl volgt Leo de komende maanden op de voet (nou ja, op de fiets dus eigenlijk) aan de hand van zijn columns. En zo kun je meefietsen zonder te hoeven trappen.
Deze week werd het tropisch warm, zeg maar gerust heet. Omdat ik toch wel wat kilometers wilde maken, zat er maar één ding op: vroeg vertrekken. En dat lukt me ook nog. Het moet toch niet gekker meer worden.
Na een paar dagen langs het Canal de Garonne fietsen, kom ik al aardig in de buurt van Bordeaux. De stad wil ik niet in. Dus gaat het iets meer noordwaarts, de wijnstreek in. Het is hier prachtig fietsen. Een heel stuk gaat via de ‘Voie Verte’. Dat zijn fietspaden die op oude spoorwegtrajecten zijn gebouwd. Het grote voordeel, je hoeft nooit heel erg te klimmen.
Omdat het weer een stuk warmer wordt, neem ik een extra rustdag op een fantastische camping a la ferme. Ik sta op een veldje, de kippen komen bijna mijn tent in en de ganzen vinden het ook allemaal erg interessant. Verder is er niks, behalve dan een koelkastje en een fornuis met oven. Die avond wordt het dus een prima pizza met een koele fles rosé.
Maar het wordt nog warmer, de temperaturen lopen op naar ruim 35° en dat betekent dat ik echt vroeger weg moet fietsen. En zowaar, dat lukt me. De eerste ochtend stap ik om half negen op de fiets, de daaropvolgende dagen ben ik al om kwart voor acht vertrokken. Ik moet zeggen, dat heeft ook wel wat. Aan het eind van de ochtend heb ik er al aardig wat kilometers opzitten en kan ik uiterlijk om twee uur stoppen. Voordat het echt te wam wordt.
Ik fiets door een prachtige streek. Het glooiende landschap dat soms pittig fietsen is, maar zo kenmerkend voor Frankrijk. Natuurlijk de wijndruiven, eindeloze akkers vol graan, maïsvelden en zonnebloemen. Het is nog vroeg maar in een groot veld met zonnebloemen is er eentje die zijn gezicht al laat zien. Dit is het Frankrijk waar de het leven zijn eigen gang gaat. De tijd die verstrijkt trekt zich niets aan van de klok. De druiven doen zich tegoed aan de zinderende zon. Als ze er klaar voor zijn, komt de wijnboer om te oogsten. Dan is het tijd.
Ik hou van dit Frankrijk. Als God echt in Frankrijk zou leven, dan is het hier in de buurt. En als hij op zijn fiets zou stappen en zag dat het goed was, dan zou ook hij zeggen: “Ik fiets dus ik ben.”
Op de laatste dag van week acht, loopt de temperatuur op naar bijna 40°. Ik ben begin van de middag op de camping, na een dikke 70 kilometer fietsen. En wat een geluk, er is een zwembad, En een bar waar ze koud bier kunnen tappen. Wat een beloning na acht weken fietsen. Het lijkt wel vakantie.
Morgen komt het onweer en koelt het af naar een aangename 29°. Dat zal even wennen zijn als we verder koers zetten naar het Noorden. Mijn fiets stuurt me de komende dagen richting Caen.
Heb je een nieuwtje? Whatsapp ons!
Stuur een nieuwsbericht in
