Is Rotary iets voor mij?
Rotary is niks voor mij, dacht ik. Zo'n elitaire club van oudere gewichtige mensen. Lekker belangrijk doen en ons kent ons. Een club waar ik me totaal niet in herken. Zo had ik mijn mening klaar. En toen werd ik, tot mijn stomme verbazing, gepolst om lid van Rotary te worden.
"En met wie zit ik daar dan hoog in de boom te wezen?", vroeg ik achterdochtig.
Verrassing nummer één: de meeste leden bleek ik al te kennen. Zij zijn maatschappelijk actief en als zodanig ook zichtbaar.
Verrassing nummer twee: ik vond de leden die ik kende, aardig want ze tonen zich menselijk betrokken. Eigenlijk hoefde ik niet lang meer na te denken, al vroeg ik voor de vorm nog een week bedenktijd.
Dat was achttien jaar geleden. Sindsdien ben ik lid van Rotary en zet ik mij met anderen in voor goede doelen en de lokale gemeenschap. En op de koop toe krijg ik vriendschappen.
Door de clubbijeenkomsten verbreedt mijn horizon. Ik hoor verhalen van mensen die in een geheel andere tak van sport werkzaam zijn. Even uit je eigen bubbel zijn, kan zo inspirerend zijn. Door Rotary heb ik de stad Gouda beter leren kennen.
Lid van Rotary betekent ook lid van een wereldwijd netwerk. Rotary heeft een eigen internationaal uitwisselingsprogramma voor jongeren.
Vorig jaar meldde zich een Goudse student. Ze wilde op "exchange" en of de Goudse Rotaryclubs hieraan mee wilden werken. Lang verhaal kort: zij is nu een jaar in Italië en een 16-jarige student uit Amerika is in Gouda. We regelden gastgezinnen, school, sport, de nodige excursies, een vertrouwenspersoon en een fiets. Het is bijzonder leuk om te zien hoe zo’n Amerikaanse jongere het Nederlandse leven opzuigt. Ze pakt met het grootste gemak de trein, leent boeken bij de bibliotheek, trapt naar school, leert de taal en draait mee in het gastgezin. Een jaar vol indrukken en reflecties. Voor de student een levenslange ervaring. Voor de Rotaryclub eveneens.
Hoezo is Rotary een club voor oudere mensen?
