ZoGouds.nl heeft er een nieuwe columnist bij. Zijn naam is Jan de Bruijn, een bekende Gouwenaar. Jan zijn eerste bijdrage heeft de titel Levensgevaarlijk, die vuilstort! Veel leesplezier.

“Auuuu, goffeerdomme...”

Zó… heb ik toch net even iemand bijna het leven ontnomen!   

Ken je dat? Dat je al een tijdje een oude lelijke stoel in je schuur hebt staan en je deze in een zeldzame vlaag van ijver wil opruimen? Zo’n vlaag heb ik vandaag.

Mijn ene helft zegt: zet die stoel gewoon in de poort neer, dat is hartstikke comfortabel voor mijn hangjongvrinden uit de buurt (goed doel toch?). Mijn andere helft - de meest irritante - zegt: neeee…, netjes opruimen, want anders kun je nooit meer schelden op de aso's die wel alles voor een ander laten staan.

Ik tel knopen. Oké, helft twee wordt nipt tot winnaar uitgeroepen. Ik trek mijn meest schijnheilige porum en daar gaat deze (tijdelijke?) fatsoensrakker. Op naar de kraak met mijn stoeltje!

Op de vuilstort aangekomen, meld ik me met het sujet bij de portier. Die kijkt of hij de hele dag met zijn tronie boven een ruftende kattenbak moet zitten.

Hij knikt met enige zichtbare moeite en tegenzin in de richting van een container, waar ik braaf naar toe loop. Ik bedenk plechtig dat mijn kleinood en ik hier voorgoed van elkaar zullen worden gescheiden en mik met een weloverwogen, fraaie maar krachtige worp, die oude kolere stoel in de bak!

Oké. Dan verwacht ik geen applaus of dat er een wave over het kraakterrein golft, maar deze doodskreet, die hierboven al weergegeven werd, overvalt ook mij wel enigszins. Ik kijk geschrokken over de rand en zie daar een Cyclusmedewerker gestrekt liggen.

Nu ben ik niet zo snel sprakeloos, maar sta toch even als aan de grond genageld. Ik schrik me echt vijf hoog de rubbertandjes en spring de containerbak in. 

Gelukkig krabbelt de beste man overeind en mompelt  dat het wel oké is, iets over bedrijfsrisico's en nee, 112 is niet nodig.

Is al meerdere keren gebeurd, zegt hij doodleuk.

Of werken in zo'n container behoort tot een soort therapeutisch bewegingscollectief binnen Cyclus of dat z'n collega misschien wel een pesthekel aan hem heeft en mij gewoon doodleuk een stoel laat gooien terwijl er iemand in het bakkie staat is mij niet helemaal duidelijk geworden. Lijkt mij een aardig klusje voor de arbeidsinspectie.

Ik mag hopen dat de beste man op zijn minst een goede levens-en uitvaartpolis bezit.

Jan de Bruijn

Jan de Bruijn - Keep your head up and your shoulders straight

Ooit begonnen als Goudse postbode, is Jan vervolgens een succesvolle - en soms minder succesvolle - eigenaar van een modellenbureau en staat hij als de Nederlandse manager van Miss Universe 1989, Angela Visser, met haar in de internationale spotlights.

Na een paar leuke jaren in de misdaad- en showbizzjournalistiek komt hij uiteindelijk bij een tankstation aan de A12, vlakbij Gouda terecht. Nu organiseert hij met een drietal het Gouds Modespektakel, met de beste lokale modeondernemers, dat elk half jaar plaatsvindt op een verrassende locatie in Gouda.

Zijn leven is een groot avontuur. Met bijzonder hoogte- en dieptepunten, zoals in zijn beide boeken - ‘Makelaar in Mooie Meiden’ en ‘Salto Mortale’ te lezen valt.

Meer over zijn boeken lezen: https://uitgeverijklaretaal.nl/salto-mortale.html

Of volg Jan via Facebook: https://www.facebook.com/jan.debruijn.33