Zo ik iets ben, ben ik een Europeaan
De veel te lage opkomst bij de verkiezingen voor het Europese parlement gaat me elke vijf jaar aan het hart. Ik ben een enorme fan van ons prachtige continent. Zo ik iets ben, ben ik een Europeaan – om Louis Couperus te parafraseren. Weet je er te weinig van af, hoe het reilt en zeilt in het Europese parlement en/of heb je géén idee hoe je wordt beïnvloed tijdens de campagnes door bijvoorbeeld de sociale media? Kom dan op woensdagavond 5 juni naar de bibliotheek in de Chocoladefabriek.
Interactieve- en informatieavond
Deze keer doen we géén debat aan de vooravond van de verkiezingen, maar hebben we een interactieve en bovenal zeer informatieve avond! Europaexpert Ivo van de Wijdeven komt zijn kennis met ons delen. Dieter Möckelmann gaat in gesprek met hem en met het publiek. Na de pauze is er een publieksquiz. En we weten allemaal na de ‘Kun-jij-er-chocola-van-maken-quiz’ (zaterdagmiddag 2 maart) hoe leuk dat is. Dus ik hoop dat de traptribune in de Chocoladefabriek weer afgeladen vol zit.
Op 6 juni is de Chocoladefabriek als gebruikelijk ook stemlokaal. Kan je als je gestemd hebt, gelijk even langs de collectie struinen om een paar boeken mee naar huis te nemen. De pallets op de begane grond liggen vol met nieuwe dectectives en thrillers, want juni blijft de traditionele ‘maand van het spannende boek’. Jarenlang kochten mijn man en ik in juni een extra nummer van Vrij Nederland zodat we niet op elkaar hoefden te wachten voor hun jaarlijkse Detective- & Thrillergids.
Tips
Nu krijg ik tips van collega’s voor gloednieuwe detectiveschrijvers. Alleen daarom al is het heerlijk werken bij de bibliotheek. En ik word evenzo vrolijk van oude bekenden uit series waar mijn boekenkast ondertussen van uitpuilt. Donna Leons commissario van de Venetiaanse politie, Guido Brunetti, bijvoorbeeld. Hij en zijn vrouw Paola (die ook een bewonderaarster is van Henry James), voelen een beetje als familie bij wie je elk jaar even op bezoek komt.
Of Harry Bosch en zijn halfbroer Mickey Haller van Michael Connelly – die volg ik ook al decennia. Beide series zijn bewerkt voor de tv. Dat vind ik dan weer lastiger te omarmen, omdat ik tijdens het lezen mijn eigen Guido’s en Harry’s heb gefantaseerd en opeens zien die personages er dan totaal anders uit dan in mijn verbeelding.
Het omgekeerde bevalt me denk ik beter. Onlangs zag ik de serie Slow Horses op tv, een adaptatie van de (spionage)boeken van de Engelse schrijver Mick Herron. Van hem had ik nog nooit iets gelezen. Daar kom ik de maand juni wel mee door.
Erna Staal
Directeur - bestuurder Bibliotheek Gouda
