Ben je er klaar voor?
Column Leo Wolff | Ben je er klaar voor?
Ben je er klaar voor? Waar kijk je naar uit? Waar zie je tegenop? Dit soort vragen krijg ik de laatste paar weken vaak. Ik begrijp wel dat ik die vragen krijg want ik ga voor een maand of drie fietsen.
Zondag 24 april is het zo ver. Om 11 uur vertrek ik vanaf de Markt in Gouda voor mijn, zoals ik het zelf noem, filosofietstocht naar Sevilla en weer terug.
Oorspronkelijk had ik het idee om naar Barcelona te fietsen, ook al een aardig stukje. Ik bedacht me dat ik niet terug wilde vliegen en zo ontstond het idee om een rondje te gaan maken. Eerst werd dat een rondje in Frankrijk. En al dromend en fantaserend werd het een rondje naar Zuid-Spanje. En daar bleef het ook bij, dromen en fantaseren. Want zoals dat wel vaker gaat als je iets nieuws, iets spannends wil gaan doen, had ook ik voldoende redenen bedacht waarom ik het vooral niet moest gaan doen. Geen goeie fiets, geen ervaring, geen …. noem maar op.
Tot ongeveer een half jaar geleden. Toen heb ik de mentale knop definitief op ‘ja’ gezet. en dat bracht alles in beweging naar het punt waar ik nu ben. Ik ga.
Ik verheug me op een reis van verrassingen en uitdagingen. Van ontmoeten en ont-moeten. Van nieuwe uitzichten en inzichten.
Fietsen is voor mij zo veel meer dan alleen op de pedalen trappen, van A naar B gaan en kilometers maken. Fietsen is voor mij onlosmakelijk verbonden met vrijheid en met wie ik ben. Niet voor niets is mijn motto: ‘Ik fiets dus ik ben’.
Op mijn reis wil ik onderzoeken en ontdekken wat een lange fietstocht in je eentje met je doet. Die combinatie van fietsen, beetje mijmeren en nadenken, heb ik filosofietsen genoemd. Ik ben benieuwd of ik de goede levensvragen kan vinden en misschien ook wat antwoorden daarop. Daar begint filosofie mee: het stellen van de juiste vraag.
Om terug te komen op de vraag van het begin. Ben ik er klaar voor? Zo op het oog wel. De fiets is in orde, ik heb alle spullen die ik nodig heb, of denk nodig te hebben en ik heb een redelijke conditie. Bergop rijden heb ik al heel lang niet meer gedaan. Maar dat gaat vanzelf wennen als ik ze eenmaal tegenkom. Wat ik wel veel heb gedaan, is tegen de wind in fietsen. Daar ontkom je ook niet aan in de polders. En zoals Maarten Ducrot al eens zei: “Tegen de wind in fietsen is het horizontale bergop fietsen.”
Of ik er echt klaar voor ben, ach, dat gaan we wel zien. Ik vergelijk me met onze buurvrouw. Zij staat op het punt van bevallen. Zij en haar man hebben alles tot in de puntjes voorbereid, de kinderkamer is er klaar voor, ze kijken er naar uit. Maar op de bevalling zelf kun je je amper voorbereiden.
Lijkt me zo. Ik ben een man, wat weet ik daar nou van. Ik ga nu heus niet beweren dat mijn reis een drie maanden durende bevalling wordt. Ik zou niet durven en ik hoop het ook van niet.
Wat het wel wordt, lees je in mijn columns die ik onderweg speciaal voor ZoGouds.nl schrijf. ZoGouds.nl volgt me de komende maanden op de voet (nou ja, op de fiets dus eigenlijk). En zo kun je meefietsen zonder te hoeven trappen.
Over Leo Wolff
Leo is fietser, schrijver en columnist. Over zijn fietstocht naar Sevilla (en terug) schrijft hij regelmatig columns en verhalen. Daarnaast maakt hij tijdens zijn reis een dagelijkse podcast.
De podcast kun je beluisteren op anchor.fm/de-filosofietser, Spotify en podcast.google.
Zijn verhalen vind je op leowolff.nl/ikfietsdusikben en op Facebook
