Frankrijk in een week
Gouwenaar Leo Wolff is bezig met zijn filosofietstocht van Gouda naar Sevilla en weer terug. Leo is fietser, schrijver en columnist. Over zijn fietstocht naar Sevilla (en terug) schrijft hij regelmatig columns en verhalen. Daarnaast maakt hij tijdens zijn reis een dagelijkse podcast. ZoGouds.nl volgt Leo de komende maanden op de voet (nou ja, op de fiets dus eigenlijk). En zo kun je meefietsen zonder te hoeven trappen.
Dan ben je zes dagen aan het fietsen en dan ben je zowaar al in Frankrijk. Zo snel kan het gaan. De eerste week zit er op en dat was best even wennen.
Zondag 24 april, iets over 11 uur. De Markt in Gouda. Familie en vrienden wachten me op om me uit te zwaaien. Hoe leuk dat ook is, het is ook best heftig. Ik zeg niet alleen gedag tegen hen, ik neem ook afscheid van mijn dagelijkse leventje. Eten dat je uit de koelkast en voorraadkast kunt pakken, een lekker bed, op de bank TV kijken, douchen wanneer je wilt.
Dat comfortabele leven ruil ik de komende maanden in voor zo weinig mogelijk eten meenemen maar altijd wel genoeg. Een dun slaapmatje en slaapzak, buiten in de kou deze column schrijven en maar afwachten of je die dag kan douchen.
Als ik afscheid neem, ben ik blij dat ik een zonnebril op heb. Kan ik mijn emoties een beetje verbergen.
En dan: trappen maar. Ik voel dat ik wel wat gewicht bij me heb in de kar en de tassen. Het is te veel maar wat ik de dag voor vertrek ook bedacht, ik kon het niet naar beneden krijgen, We gaan het wel beleven hoe zwaar het wordt. Zolang het vlak is, is er niks aan de hand.
De eerste dag kom ik tot iets boven Tilburg. Ik overnacht op een camping die helaas dicht langs twee drukke wegen ligt. Slapen lukt niet heel erg goed. Buiten het lawaai, is het ook nog wennen aan de tent, het matje en de slaapzak.
De tweede dag is het al gelijk raak met het weer, onderweg flinke regen en gelijk een eerste les geleerd. Ik moet mijn spullen in de kar beter verpakken want die tas is niet waterdicht. In België overnacht ik bij een adres via Welcome to my garden. Dat is een geweldig initiatief, opgezet in België tijdens de lockdown, waarbij mensen hun tuin beschikbaar stellen voor fietsers en wandelaars die een overnachting zoeken. Soms kom je in een klein achtertuintje waar de tent net in past, een andere keer sta je in een immense tuin.
Het is gratis maar bovenal leuk om op die manier mensen te ontmoeten. In deze week slaag ik erin om twee keer op die manier te overnachten. De tweede keer in een tuin van een voormalige brouwerij. Ik word daar hartelijk ontvangen met een koud biertje.
De dagen zijn prima fietsweer, bij Dinant is het gewoon zomer en ik heb ook nog eens windje mee. Maar de nachten zijn nog koud. Steenkoud, dichtbij het vriespunt. En dat merk ik wel in de tent. Mijn slaapzak is meer voor het warmere weer. En slapen op een smal dun matje moet je ook gewoon leren. Daar heb ik gelukkig nog tijd genoeg voor.
De afgelopen week vloog eigenlijk voorbij. Ik voel me vooral nog fietser en nog geen reiziger. Ik heb nog niet de rust om de dag maar op me af te laten komen. Maar dat gaat wel komen. Ik hoop dat ik op een dag het gevoel krijg dat Goethe zo mooi heeft verwoord: Men reist niet om ergens aan te komen, maar om te reizen.
Over Leo Wolff
Leo is fietser, schrijver en columnist. Over zijn fietstocht naar Sevilla (en terug) schrijft hij regelmatig columns en verhalen. Daarnaast maakt hij tijdens zijn reis een dagelijkse podcast.
De podcast kun je beluisteren op anchor.fm/de-filosofietser, Spotify en podcast.google.
Zijn verhalen vind je op leowolff.nl/ikfietsdusikben en op Facebook
