Angel

Ruim dertig jaar geleden zag ik hem voor het eerst; een jonge man in een hoekje van een Spaanse bar. Het was al erg laat, vroeg in de ochtend eigenlijk. Hij zat onderuit en een beetje in elkaar gezakt naar een beeldscherm te staren. ‘Nog aan het werk?’, vroeg ik me af. ‘Misschien een journalist?’ Naast het toetsenbord een breed laag glas met een goudkleurige vloeistof. Het leek mij sterk dat het appelsap zou zijn, maar ja, ik kon er moeilijk aan gaan ruiken.

Af en toe toetste hij iets, vaker nam hij een slok. Hij zag er niet zo netjes uit, een beetje slonzig. Na een poosje stak hij zijn hand omhoog: ‘Nóg één’, betekende dat kennelijk, want de barkeeper bracht hem een nieuw glas met goudkleurige vloeistof. De jonge man achter het toetsenbord moest er twee keer naar grijpen, voordat hij het te pakken had. Maar toen dat was gelukt, dronk hij het in één teug leeg. ‘Cuidado, Pablo!’ (opgepast, Pablo), waarschuwde de barkeeper.

Ruim dertig jaar geleden was ik al volop actief in de muziek. Ook ’s avonds laat, want dan zijn de meeste feesten. En hoe later de feesten, hoe meer dronken mensen. Dus de uitspraak ‘Opgepast!’ van de barkeeper kwam mij niet onbekend voor. Deze jongeman, deze Pablo was bezig zich een behoorlijk stuk op weg te helpen naar een zekere staat. Ach, een keer moest kunnen, maar wat mij meer stak, was dat hij alléén dronk. Geen maat te bekennen.

Het kroegje werd mijn vaste laatste stek voor het slapen gaan en elke avond zat hij daar. In zijn eentje.

De jaren daarna ging ik vaker naar hetzelfde gezellige Spaanse dorp en elke avond als ik langs de bar kwam, zat Pablo op zijn vaste stek. Jaar na jaar zag hij er slechter uit; eerst mager, onverzorgd. Toen vel over been en ronduit smerig. De kring om hem heen werd wijder en wijder. Het tekende zijn eenzame bestaan.

Toen, na een jaar of zes of zeven, zat Pablo er niet meer. Geen Pablo te bekennen. Ik vroeg het de barkeeper, maar die wist ook niet waar Pablo gebleven was. Het kon hem ook geen steek schelen, voor hem was het een hele zorg minder. Want zo’n stinkende man in je kroeg, dat is niet goed voor de klandizie. Ik vroeg hem maar niet waarom hij hem zoveel jaar veel te veel drank had verkocht, ik wist het antwoord al: ‘Als hij het niet bij mij haalt, haalt hij wel het bij een ander…’.

Weer, zo’n 13 jaar later, loop ik in de zon op het plein in het centrum heerlijk te genieten van het uitzicht en de gasten op de diverse terrassen. Vanuit een restaurant klinkt pianomuziek, ik herken het: het is het begin van ‘Angels’, van Robbie Williams. Een prachtig nummer. Ik houd mijn pas in om iets langer te kunnen luisteren. Eén van de obers komt mij bekend voor; het zal toch niet? Net als ik goed wil kijken, loopt hij het restaurant weer in. Wellicht heb ik me vergist? Ach, wat kan mij het eigenlijk schelen?

Maar halverwege het plein keer ik om, toch nog eens kijken. De ober komt met een gevuld blad uit de keuken. Ja hoor, het is hem! Pablo!

Wat ziet hij er goed uit! Wat is hij vrolijk! Hij babbelt in alle talen met zijn gasten en brengt de bestellingen snel en met een kwinkslag bij elk tafeltje. Er is er nog één leeg, daar ga ik zitten. Kan ik lekker ook de rest van ‘Angels’ nog mee-neuriën. Het duurt niet lang of hij komt mijn bestelling opnemen. Verbijsterd kijkt hij mij aan: ‘Ben jij dat? Na zoveel jaar?’ Ja, ik ben het.

Het enige dat ik hoop is dat hij mij niet beschouwt als een relikwie uit zijn donkere verleden, maar als hij dat al zou doen, dan laat hij daar niets van merken. We hebben het over koetjes en kalfjes en daar blijft het bij.

Een paar dagen later kom ik hem tegen op zijn vrije dag. Hij groet en blijft staan. ‘Wat zie je er goed uit, Pablo’, zeg ik. ‘Ja, het gaat goed met mij’, is het antwoord. ‘Wat fijn, en dan zo’n leuke baan’. ‘Ja, ik heb geboft’. Hij kijkt vrolijk, maar volgens mij zitten zijn tranen hoog. Het zijn geen tranen van verdriet. ‘Ik heb een vrouw leren kennen, een Ierse. Zij heeft mij gered. Een paar jaar geleden zijn we getrouwd en sinds kort hebben we een zoontje. Ik leef weer, dankzij haar. Als zij er niet was geweest…’. Hij slaat een kruisje.

Sindsdien kom ik Pablo elk jaar tegen, zo ook dit jaar. Het gaat nog steeds goed met hem, zijn vrouw en hun zoon. Nog steeds klinkt ‘Angels’ vaak op zijn terras. En altijd als hij mij ziet, steekt hij zijn duim omhoog, écht omhoog, naar de hemel, waar zij vandaan moet zijn gekomen om hem te redden.

Degene die de angel uit zijn leven en de nagels uit zijn doodskist wist te trekken en een eind maakte aan zijn akelige bestaan.

Zijn reddende engel, zijn: Ángel guardian.

‘Angel‘ is verschenen op de site van de schrijver: Marianne de Jong.

Reageren kan via: marianne@coronkels.nl.

Ga voor nog meer leuke, korte verhalen naar: www.coronkels.nl                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                 


Heb je een nieuwtje? Whatsapp ons!
Heb je een nieuwtje? Whatsapp ons!
Stuur een nieuwsbericht in
Stuur een nieuwsbericht in

Meer nieuws

Zorg vandaag 17:28

Verlichte tractoren brengen kerstgroet aan bewoners zorgcentra

Een stoet verlichte tractoren reed vrijdagavond vanuit Stolwijk naar Gouda en weer terug. In Gouda werd een bezoek gebracht aan de bewoners van zorgcentrum De Hanepraij en in Stolwijk aan de bewoners van woonzorgcomplex Wilgenhoven. De initiatiefnemers wilden op deze wijze een kerstgroet aan de bewoners van beide huizen overbrengen.

Calamiteiten vandaag 17:19

Berk valt op dak museumhavencafé IJsselhuis

Een berk bij het Museumhavencafe IJsselhuis is vanacht door de hevige wind afgebroken en vervolgens op het dak terecht gekomen van het voormalige schipperswachtlokaal. Het IJsselhuis liep daarbij flinke schade op, maar kon zondag wel gewoon open.

Voetbal vandaag 16:22

DONK kent weer twee gezichten

Dat bijna een uur uitstekend voetbal spelen en een 3-0 voorsprong nemen geen garantie is voor een eenvoudige zege, werd in de strijd tussen de nummer twee, DONK, en het laaggeplaatste CSW maar weer eens bewezen. De thuisploeg freewheelde ogenschijnlijk eenvoudig naar een ruime voorsprong, maar kwam uiteindelijk billenknijpend nog goed weg met “slechts” een 3-2 overwinning.

Ongeval vandaag 16:07

Auto op z'n kop in water Burgemeester van Reenensingel

Een automobilist raakte zondagmiddag rond 12u20 door nog onbekende oorzaak met zijn auto van de Burgemeester van Reenensingel en belandde vervolgens met zijn voertuig op z'n kop in het naastgelegen water. De automobilist en een bijrijder zijn er vandoor gegaan en hebben zich nog niet gemeld.

Advertorial gospel vandaag 11:00

Concerten negende editie Black Gospel Night bijna uitverkocht

De feestdagen staan bijna voor de deur. Nog 14 dagen en dan is het zover! Eigenwijze Evenementen B.V., een toonaangevende evenementenorganisatie uit Reeuwijk, kondigt met trots aan dat de 9e editie Black Gospel Night bijna is uitverkocht. Niet verwonderlijk: Black Gospel Night in Gouda brengt vreugde en inspiratie in het hart van de feestdagen.

Voetbal vandaag 10:08

Jodan Boys met zege de feestdagen in

Jodan Boys heeft de laatste competitiewedstrijd van 2023 goed afgesloten. In eigen huis was de ploeg van Erik van Zoest een maatje te groot voor Argon. De Gouwenaars hadden grote delen van de wedstrijd een veldoverwicht, maar hielden Argon lange tijd in de wedstrijd. Uiteindelijk won Jodan Boys toch met duidelijke cijfers: 5-2.