Stille zaterdag
Ik moet dit seizoen even wennen aan het feit dat ik zondagmiddag niet meer langs de lijn zit om verslag te doen van een sportwedstrijd. En ik geef het eerlijk toe, ik ben er nog niet helemaal aan gewend en met mij veel voetballiefhebbers denk ik.
Net zo als ik moet wennen dat van oorsprong typische zondagclubs als Olympia, DONK en ONA nu op zaterdag spelen. Van SV Gouda en GSV waren we dat al gewend.
Alle voetbal op de zaterdagmiddag. Druk, druk, druk. En dan komt het toch nog voor dat ik af en toe een vrije zaterdag heb.
Neem nou het paasweekend. Het kwam de laatste jaren regelmatig voor dat er een dubbel programma was. Op paaszaterdag en op 2e paasdag. Maar dat was dit jaar ook niet het geval. Hier en daar wat verdwaalde inhaalwedstrijden en dat is het. Met de toename van het aantal kunstgrasvelden wordt er niet zo snel meer afgekeurd en dan valt er ook steeds minder in te halen.
Afgelopen zaterdag heerste er weer een relatieve rust op de sportvelden. Er kon met recht gesproken worden van een Stille Zaterdag. Alleen de spelers van GSV moesten de kicksen aantrekken en zij kregen een oorwassing. En die zevenklapper van WDS was voor de Goudse vierdeklasser wel het laatste waarop was gerekend. Op Stille Zaterdag luiden de kerkklokken niet, maar voor GSV luidt de noodklok nu helaas toch echt.
Wat doe je dan op zo’n vrije zaterdagmiddag. Bijkletsen met collega-verslaggevers in de studio van RTW in Waddinxveen. Heel veel ouwe koeien uit de sloot halen. Sterke sportverhalen opdissen en met eredivisiescheidsrechter Ingmar Oostrom in discussie over het wel en wee van de VAR.
Een voordeel van een vrije zondagmiddag is dat ik nu al een paar weken aan de tv gekluisterd zit voor de wielerklassiekers, met als hoogtepunt vorige week Vlaanderens Mooiste, de jaarlijkse Hoogmis van de Vlaamse wielersport. En op 1e paasdag de keienklassieker Parijs – Roubaix, oftewel de Hel van het Noorden. Een wedstrijd waarin weer van alles gebeurde. Soms is wielrennen veel leuker dan voetbal.
